บันทึกจากหมอฟันจบใหม่ : ทางกันดาร ด่านซ้าย - เมืองเลย

โดย...หมอแปม ด่านซ้าย

ครั้งที่ 1
ฉันเข้าเมืองด้วยรถตู้ รถตู้ 15 ที่นั่ง มีคน 23 คน 17 คนนั่ง 6 คนยืน ฉันเป็นหนึ่งในนั้น คนขับบอกว่าเดี๋ยวถึงภูเรือคนก็ลง ฉันคิดว่า เดี๋ยวก็ได้นั่ง ถึงภูเรือคนลง 3 คน เหลือคนยืน 2 คน อีกคนไปไหน คนนั้น....นั่งตักผู้หญิงที่นั่งเบาะหน้าสุดหลังคนขับ คนนั้นคือฉันเอง ได้นั่งจริงๆ เกร็งจนกล้ามขึ้นตูด ทางคดเคี้ยว เด็กคนหนึ่งเมารถ อ้วกใส่ขากางเกงผู้หญิงที่ยืน ฉันไม่โดนอ้วก แต่ฉันเหม็น....ตอนนั้น ฉันอยากเอื้อมมือไปข้างหน้า เขกกะโหลกคนขับ คนบ้าอะไร คนเต็มรถแล้ว ยังรับคนขึ้นมาอีก แต่ก่อนอื่น ฉันคงต้องเขกกะโหลกตัวเองก่อน คนบ้าอะไร รถมันเต็ม ยังขึ้นไปอีก...ขากลับ ฉันเข็ดรถตู้ ขึ้นรถสายยาว พิษ’ โลก-อุดร นั่งสบาย ไม่ต้องยืน แอร์เย็นฉ่ำ หลับตลอดทาง ฉันพบทางสว่าง

ครั้งที่ 2
3 อาทิตย์ผ่านไป ฉันเข้าเมืองอีกฉันขึ้นรถพิษ’ โลก-อุดร รอบ 11 โมง ออกจากโรงบาล 10 โมงครึ่ง ซื้อตั๋วแล้วรีบกินข้าว กลัวตกรถ ฉันไปรอรถทัน 11 โมง แต่รถยังไม่มา..... 11 โมง 45 คนขายตั๋วเดินมาหา บอกว่ารถเสียอยู่ที่นครไทย ให้รอรอบบ่ายโมง ฉันรอรถ บ่ายโมงครึ่งรถมา ฉันดีใจ ฉันขึ้นรถ คนยืนเพียบ ฉันยืน(อีกแล้ว) คนยืนเต็มรถ ฉันยืนใกล้ป้า หน้าเราใกล้กันมาก ป้าชอบคุยกับคนที่นั่งข้างๆ ป้าปากเหม็น ฉันจะเป็นลม ป้าเมารถ เอาลูกอมมาอม ฉันดีใจแทบกระโดดตบมือ แต่ไม่มีที่พอกระโดด

ถึงภูเรือ มีพระลง ผู้หญิงหลบกันตัวลีบ ฉันพยายามยิ่งกว่า แต่จีวรยังเฉี่ยวก้นฉัน อาบัติยกกำลังสอง ฉันยืน ยืน ยืนตลอดทาง ตอนนั้น ฉันคิด ถ้ามีผู้ชายให้ฉันนั่งตัก ฉันก็ยอม.....แต่ไม่มีขากลับ ขึ้นรถสายเดิม ฉันยังจำได้ คราวก่อนได้นั่ง คราวนี้ รถมาถึง เห็นคนลง รถโล่ง ฉันดีใจ ฉันไปยืนต่อแถวจะขึ้นรถ แต่ผิดคัน คันนั้นจะไปอุดร ฉันรอ รถมาถึง ฉันดีใจ ฉันเห็นคนจะลงกันเยอะ คนลงซักพักก็หยุด ฉันสงสัย ที่เหลือทำไมไม่ลงมา ยืนกันทำไม ช่างไม่รู้อะไรบ้างเลย คนเขายืนมาตั้งนานแล้ว ฉันก็ต้องยืน (อีกแล้ว) ฉันคิดว่า ต่อไป ฉันจะลองยืน ยืนจากด่านซ้าย กลับบ้านที่ลพบุรี ฉันเคยสงสัย แต่วันนี้ฉันเข้าใจแล้วว่า ทำไม..ด่านซ้ายถึงได้เบี้ยกันดาร ถึงตอนนี้ ฉันดีใจ ที่อย่างน้อย ฉันก็ได้รู้ว่า เงินเบี้ยกันดารที่ได้มา มันมีประโยชน์อย่างไร

. . . . . . . . วันพรุ่งนี้ . . . . . . . .. . . . . . . . . . . . . .ฉันจะไปซื้อรถ