เชิญระบายกับยายเพลิน : จากใจทันตาเทศบาล

ขอระบายนิดนะคะ อ่านทันตภูธรคอลัมน์นี้ทุกฉบับรู้สึกได้ใจดี
ขอบอกว่าโดนใจม๊าก.....ดิฉันรู้สึกตัวเองคิดถูกแล้วล่ะที่โอนย้ายขึ้นเทศบาล เพราะโอกาสก้าวหน้าดีมากๆ (ไม่ใช่ก้าวหน้าในวิชาชีพ) แต่ก้าวหน้าในสายงานใหม่ นอกเหนือจากนักวิชาการก็ยังเปลี่ยนเป็นสายบริหารสาธารณสุข และก้าวสู่ระดับผู้อำนวยการกองสาธารณสุขในอนาคต (ซี 9 มองเห็น)


ทันตาภิบาลเป็นวิชาชีพที่ควรเห็นใจนะ อย่างน้อยที่สุดก็อยู่เบื้องหลังผลงานทันตสาธารณสุขทั่วประเทศเกือบ 70 %(แบบว่าปิดทองหลังพระมาโดยตลอด) ตอนนี้แม้ดิฉันจะเป็นทันตาภิบาลในเทศบาลเพียง 1 เดียวของจังหวัดและในอนาคตไม่นานก็คงต้อง...บ๊ายบายยูนิตทันตกรรมที่ยังรัก แต่ต้องตัดใจจากไป ( ต้องละทิ้งสิ่งที่รักมันเศร้านะ )


11 ปีแล้วนะ กับวิชาชีพทันตาภิบาล รู้สึกภูมิใจลึกๆเสมอมา แต่ถ้าถามว่าจะอยู่อย่างนี้อีก 30 ปี โดยไม่มีหนทางก้าวหน้าเลยสักนิด.....ก็ขอไป......


นับถือพี่ทันตาที่ยังอยู่มาเกือบ 40 ปี แม้น้อยใจแต่ก็ยอมกับตำแหน่ง “ เจ้าพนักงานสาธารณสุข 6 “ ทันตาภิบาลที่อยากออกจากกรอบเร่งทำตามฝันเถอะ ออกจากกรอบเดิมๆ (อย่ารอว่าเบื้องบนจะเห็นใจ) ทันตาภิบาลรุ่นใหม่สู้ๆ ความก้าวหน้าที่ต้องรอเบื้องบนมาหยิบยื่น เมื่อใดทันตาภิบาลจะมีใบประกอบวิชาชีพกับเขาบ้าง ???? ขอแนะนำทันตาภิบาลให้หลีกเลี่ยงการทำงานเสี่ยงๆกันบ้างเถอะนะคะ อย่าสงสารผู้ป่วยจนลืมสงสารตัวเอง สุดท้าย...ทันตาภิบาลก็ใช้เข็มฉีดยาเหมือนกัน และขอให้ทันตาภิบาลมีขวัญกำลังใจอะไรบ้าง


จาก...รุ่น 1 ยะลา

ขอบคุณนะจ๊ะ คุณหลาน ...รุ่น 1 ยะลา ที่เขียนจดหมายมาระบายกับยายเพลิน แม้จะย้ายไปอยู่เทศบาลแล้ว ยายเพลินยินดีกับหลานด้วยนะจ๊ะ ที่โอนย้ายสังกัดแล้วสุขสบายใจดี เห็นหลานมีความสุขก็อนุโมทนาด้วยจ้ะ

ทำอะไรที่เป็นประโยชน์ต่อส่วนรวมจงทำไปเถิด

เกิดมาแล้วไม่มีอะไรติดตัวมาตั้งแต่เกิด

แต่ได้ทำอะไรให้ผู้อื่นบ้าง ได้รับอะไรจากผู้อื่นตามสมควร

น่าจะเป็นกำไรที่ได้เกิดมาในชีวิตหนึ่งๆแล้ว

เราเกิดมาเพียงแต่ตัวเปล่า เราตายไปก็ไปตัวเปล่า

เรามีชีวิต เรามีจิตใจ เรามีสติปัญญาเช่นทุกวันนี้

จงทำดีเถิด จักเกิดเนื้อนาบุญแห่งตนเอง

หากมองผู้มองคนในสังคมนี้ มองผู้มองคนในโลกนี้

มองในแง่ดีเถิด มองในทางบุญเถิด

หากแม้นเราทุกข์ ยังมีผู้คนอีกมากที่ทุกข์กว่า

หากแม้นเราสุข อย่าลืมว่าอันว่าความทุกข์นั้น ก็อยู่กับเราไม่ไปไหน

ไม่นานไม่ช้าเราก็ต้องทุกข์อีก

ไม่นานไม่ช้าเราต้องสุขได้เช่นกัน ....

มันเป็นเช่นนั้นเอง

ชีวิตจริงแท้แล้วมีสิ่งใดแน่นอนไม่ มีสิ่งใดมั่นคงไม่

ทุกสิ่งเกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป....เป็นเช่นนั้นเอง

ปัจจุบันนี้ต่างหากคือสิ่งที่เราทุกผู้ทุกนามพึงพิจารณา

เราทุกผู้ทุกนามที่เป็นเพียงร่างแห่งมายา

เป็นเพียงชีวิตชั่วคราวนั้น

เราจักทำคุณ เราจักทำประโยชน์สิ่งใด เพื่อฝากไว้เป็นอนุสรณ์

ฝากไว้เป็นที่ระลึกว่า แม้ร่างกายดับสูญ

แม้ชีวิตหนึ่งนั้นได้เวียนว่ายผ่านพ้นภพไปแล้วไซร้

ยังเหลือไว้ซึ่งคุณงาม ความดี เป็นแรงบันดาลใจ แต่ลูกหลาน

แก่เพื่อนพี่น้องต่อยอดเติบโตสืบไป

ครั้งหนึ่งยายเพลินเคยเขียนไว้ใน www.ruraldent.org ไว้เช่นนี้

ครั้งนี้นำถ้อยคำเดิมมาตอบซ้ำอีกยายทำได้เพียงเท่านี้จ้ะ