อ่านเล่นเย็นใจเอย : ความสุขที่ทุกคนเลือกได้ โดย...Atingle

ฉันไม่แน่ใจนัก ว่าเป็นเพราะวิชาชีพทันตแพทย์เปิดโอกาสให้ฉันได้พบเจอผู้คนมากมายที่เข้ามารักษาฟันกับฉัน หรือเพราะฉันเปิดโอกาสให้ตนเองได้เรียนรู้ความหลากหลายของผู้คนที่ฉันได้พบเจอ ในแต่ละวันนอกจากการให้การรักษาฟันทั่วๆไป มักจะมีคนไข้ประจำที่คุ้นเคยเป็นพิเศษสักคน 2 คน มาคุยเรื่องนั้นเรื่องนี้ให้ฉันฟังขณะที่มารับรักษา ถ้าฉันมีเวลาคุยด้วย ก็คุยยาวเหมือนเป็นญาติพี่น้องกันปานนั้นเชียว เดาเอาว่าคงเพราะฉันออกจะขี้โม้อ่ะค่ะ

นึกถึง "ลุงนิพนธ์" อดีตคนไข้ประจำคนนึงของฉัน ที่เป็นอดีตไปแล้วเพราะลุงนิพนธ์จากไปหลายปีแล้วค่ะ ลุงนิพนธ์เคยเป็นข้าราชการชั้นผู้ใหญ่วัยเกษียณ มารักษาฟันกับฉันตั้งแต่ฉันเปิดคลินิกใหม่ๆ เป็นคนไข้คนแรกๆเลยค่ะ

ทุกครั้งที่มารักษาฟัน ลุงนิพนธ์ จะเล่าเรื่องนั้นเรื่องนี้ให้ฉันฟังอยู่เสมอ โดยเฉพาะเรื่อง การเมือง เมื่อลุงหยุดเล่าก็แปลว่าถึงเวลาอันเหมาะสมที่ลุงจะอ้าปากให้ฉันรักษาฟันของลุงได้แล้ว พอลุงอ้าปาก ลุงพูดไม่ได้แล้ว ฉันก็พูดๆๆๆบ้าง แสดงความคิดเห็นเรื่องนั้นเรื่องนี้มากมาย บางครั้งลุงยกมือขึ้น ไม่ใช่ลุงจะขอพักบ้วนปากหรืออะไรนะคะ ...ลุงขอเถียง...

ฉันรักษาฟันให้ลุงนิพนธ์เป็นประจำอยู่หลายปี ลุงมาแทบทุกสัปดาห์ อุดนั่น อุดนี่ ขูดหินปูน รักษารากฟัน ทำเดือย ทำครอบ ถอนฟัน ใส่ฟันปลอมก็ทำด้วยค่ะ นอกจากคุณลุงแล้ว คุณป้า และลูกๆของลุงก็มารักษาฟันกับฉันอย่างสม่ำเสมอทั้งครอบครัว แต่ลุงนิพนธ์จะมาบ่อยที่สุดค่ะ

ลุงนิพนธ์มีโรคประจำตัวมากมายหลายโรคค่ะ บอกตามจริงบ้าง ไม่บอกบ้าง มีอยู่ช่วงหนึ่งคุณลุงหายไปนาน หายไปหลายเดือน จนฉันแปลกใจ ลุงเป็นอะไรหรือเปล่า...

คืนวันหนึ่ง....ฉันฝันว่าได้ยินเสียง..ใครบางคนตะโกนเรียกจากถนนหน้าบ้าน..." หมอ..หมอ..หมอ "...
แปลกที่เสียงร้องตะโกนเรียกในฝัน...ดังก้องเหมือนเป็นเสียงที่ดังอยู่หน้าบ้านขณะนั้นจริงๆ...
.....นั่นหนวด..หนวดของลุงนิพนธ์ไม่ใช่เหรอ......ฉันตกใจตื่นกลางดึก..!!...

ไม่กี่วันถัดมา ฉันนั่งดูทีวีกับแม่ตามปกติ เห็นข่าวตัววิ่ง " กำหนดวันพระราชทานเพลิงศพ ..ลุงนิพนธ์.."
...ฉันตกใจมาก..ใจหายวูบเลย หรือคืนนั้นลุงนิพนธ์ .....จะมากล่าวลา……

หลายเดือนต่อมา ลูกสาวของลุงมาทำฟัน บอกฉันว่าฟันที่อุดนานแล้วหลุด สงสัยพ่อจะให้มาหาหมอ..
...พี่สาวเล่าว่า..ทุกครั้งที่ลุงนิพนธ์มาทำฟัน ลุงจะกลับบ้านไปเล่าให้ครอบครัวฟังเสมอว่า วันนี้ลุงคุยเรื่องอะไรกับ " ยัยหนู "
ฉันเพิ่งรู้ว่าลุงเรียกฉันว่า " ยัยหนู " ทุกครั้ง เมื่อเอ่ยถึงฉันกับครอบครัว

"..ตอนพ่อป่วย ไม่สบายมาก นั่งรถเข็น ก็จะให้แวะที่คลินิกทุกครั้งที่ผ่านหน้าคลินิก แต่เกรงใจหมอเลยไม่ได้เข้ามารบกวน "
"..พ่อห้ามไม่ให้ใครบอกหมอนะ ว่าพ่อเป็นมะเร็งระยะสุดท้าย พ่อกลัวหมอไม่กล้ารักษาฟันให้.." พี่สาวเฉลยสาเหตุของการจากไปของลุงนิพนธ์ ทุกวันนี้ครอบครัวของลุงยังมารักษาฟันกับฉันอยู่อย่างสม่ำเสมอค่ะ

คุณลุงนิพนธ์เป็นคนไข้คนหนึ่งที่ฉันรู้สึกประทับใจมากค่ะ ลุงมารักษาฟันแต่ละครั้งฉันก็จะได้ความรู้ ได้คำสอนมากมายจากผู้ใหญ่ใจดีอย่างคุณลุงค่ะ แต่ยังมีคนไข้อีกหลายท่านที่ฉันประทับใจนะคะ คนไข้ทุกท่านที่เข้ามารับการรักษาฟันจากฉัน ล้วนแต่..ให้โอกาส...ให้ฉันได้เรียนรู้ ให้ฉันได้เป็นเพื่อนพี่น้องเป็นญาติมิตรของพวกเขา บางคนให้ฉันช่วยลูกชายเลือกคณะเรียนมหา’ลัย บางคนเล่าระบายให้ฉันฟังถึงเรื่องครอบครัวลูกชายติดยา หรือแม้กระทั่งบางคนเล่าให้ฉันฟังว่า "ผม..เป็นเกย์"

เพราะเหตุนี้ฉันจึงทำงานที่หลายคนบอกว่าน่าเบื่อ อยู่ในห้องสี่เหลี่ยมนี้ได้อย่างมีความสุข ฉันคิดว่า ความสุข ความพึงพอใจ ในชีวิตขึ้นอยู่กับมุมมอง และวิถีทางเลือกของตัวเราเองต่อการตอบสนองต่อสิ่งต่างๆที่เกิดขึ้นกับชีวิต ความสุขในการทำงานแต่ละวัน เกิดจากการที่ฉันเรียนรู้ที่จะสร้างมิตรภาพกับคนไข้แปลกหน้าหลากหลายที่ได้พบ เมื่อได้คุยกันฉันเพื่อน เรียนรู้ที่จะให้ และปรับตัวบ้าง ก็จะมีความสุขในการทำงานมากขึ้น ก็จะรู้สึกเหนื่อยน้อยลงค่ะ ความสุขแบบนี้ไม่มีให้ซื้อขายนะคะ ค่าแรงจากงานรักษาฟันเทียบไม่ได้เลย กับคุณค่าของมิตรภาพดีๆที่ฉันได้รับค่ะ 