“ หลอดยาสีฟันของในหลวง ”

ในอดีตเมื่อครั้งผมยังเด็ก ยังคงเล็กความคิดจุดประสงค์
ในความคิดในหลวงยังยืนยง ท่านยังคงทรงงานการบ้านเมือง
จากวันนั้นนับมาถึงวันนี้ เป็นวันที่เมืองไทยยังรุ่งเรือง
ประเทศชาติถูกกล่าวขานอย่างลือเลื่อง เป็นดั่งเมืองสีทองผ่องอำไพ
ท่านสละเวลาเพื่อประเทศ ไม่มีเขตแดนกั้นความหวงใย
ท่านไม่เลือกปฏิบัติเหมือนอย่างใคร ท่านใส่ใจทุกคนเหมือนผ่านมา
ความพอเพียงคือประหยัดอดออมสิน หากมีกินจงพออย่าฝันหา
หากไม่พอแก้มอาจเปื้อนคราบน้ำตา เมื่อเวลาไม่มีกินแทบสิ้นใจ

พ่อพูดว่าทุกคนควรพอเพียง จงพากเพียรทำมาหากินไว้
เมื่อเวลาเกิดขัดสนขัดในใจ จะหาใครเมตตาเราคงไม่มี
ไม่ใช่พูดแต่ท่านทำนำให้ดู ทำให้รู้ทำให้เห็นประจักษ์ศรี
หากแค่พูดแล้วไม่ทำนำวิธี ท่านจะชี้บอกเล่าใครจะฟัง
ตัวอย่างเช่นการใช้ยาสีฟัน ใช้ทุกวันมันมีหมดลดละหาย
ท่านบีบใช้ยาสีฟันจนไม่คลาย จนหลอดกลายเป็นอย่างอื่นชื่นอุรา
บีบจนหลอดแทบบุบยุบสะลาย จนแม้ลายข้างหลอดบอดไม่เห็น
ท่านบอกว่าของยังดีใช้ให้เป็น ไม่ยากเย็นหากมองเห็นความเพียงพอ

แม้ท่านมีทรัพย์สินที่มากเหลือ มีเหลือเฟือเหลือเก็บเหลือรักษา
ท่านยังใช้อย่างประหยัดเหมือนทุกครา เมื่อผ่านมาท่านมีใช้อย่างสุขใจ
มองเบื้องสูงสู่เบื้องล่างอย่างเราท่าน สู่นิพพานอย่างฝันหามีไม่
เรายังคงทุกข์กายและทุกข์ใจ ไม่ว่าใครปรารถนาหาทางพ้น
หากมีใจทำสุขสนุกจิต ไม่มุ่งคิดทำร้ายประชาชน
อยากมีสุขไม่มีทุกข์ปลื้มทุกคน จงทำตนให้เพียงพอและพอใจ
มีพอกินมีพอใช้ใครจะทุกข์ มีแต่สุขรื่นรมย์สมสมัย
มีเกินพอจงอย่าเก็บให้ทุกข์ใจ แบ่งปันไปให้ผู้อื่นมีสุขเอย

แม้ในหลวงจะทรงมีความทุกข์มากมายแต่ท่านยังคงมีความสุขเนื่องจากท่านพอเพียง และมีความรักประชาชน ชาวไทยทุกคน ท่านจึงต้องการที่จะนำความสุขเหล่านี้มาให้ลูกหลานของท่าน แม้เพียงมีสุขทางใจ โลกทั้งโลก ก็จะเบาเหมือนนุ่น หากเรามีพ่อที่คอยดูแลเราและเอาใจใส่ เราจะมีสุขไปตลอด....

นาย อาจผจญ โชติรักษ์
เจ้าพนักงานทันตสาธารณสุข สถานีอนามัยตำบลแม่เจดีย์
อำเภอเวียงป่าเป้า จังหวัดเชียงราย