เชื่อคำพ่อสอน

เชื่อคำพ่อสอน : "...คนเราถ้าพอในความต้องการ ก็มีความโลภน้อย เมื่อมีความโลภน้อยก็เบียดเบียนคนอื่นน้อย ถ้าทุกประเทศมีความคิด คิด-อันนี้ไม่ใช่เศรษฐกิจ มีความคิดว่าทำอะไรต้องพอเพียง หมายความว่า พอประมาณ ไม่สุดโต่ง ไม่โลภอย่างมาก คนเราก็อยู่เป็นสุข..." พระราชดำรัสในพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวพระราชทานเนื่องในโอกาสวันเฉลิม-พระชนมพรรษา ณ ศาลาดุสิดาลัย สวนจิตรลดา พระราชวังดุสิต ๔ ธันวาคม ๒๕๔๐

ใครรวย ใครจน : จาก...พี่จิเรศ รพ. โรงพยาบาลสมเด็จพระยุพราชปัว จ.น่าน

เหมือนทุกครั้ง หลังฉีดยาชา ก่อนจะทำการถอนฟันให้คนไข้ ช่วงที่รอให้คนไข้ชา ก็มักจะชวนคนไข้คุย วันนี้ก็เช่นกัน คนไข้เป็นผู้หญิงอายุประมาณ 30 ต้นๆ แต่ใบหน้าน่าจะผ่านการทำงานหนักพอสมควร เพราะบนแก้มทั้ง 2 ข้างของเธอ มีฝ้าหนาสีคล้ำ แต่เมื่อชวนคุย ถามสารทุกข์สุกดิบ บ้านอยู่ไหน มาโรงพยาบาลยังไง ดูเธอผ่อนคลาย ลดอาการกลัวการถอนฟัน และเล่าว่า
“ บ้านอยู่บนดอย จ้างมอเตอร์ไซค์ของคนในหมู่บ้านมาส่ง ลงมาทำฟัน ปวดมาหลายวันแล้ว แต่ยังยุ่งเรื่องเก็บเกี่ยวข้าวอยู่ เลยเพิ่งว่างได้ลงมาวันนี้ ”
“ เออ ! น้ำมันขึ้นราคา ที่ในหมู่บ้านเขาคุยกันว่ายังไงบ้างจ๊ะ ” หมอเปิดประเด็น ตามสถานการณ์บ้านเมือง
“ ก็ไม่ค่อยรู้สึกอย่างไร เพราะข้าวเราก็ปลูกกินเอง ผักก็ปลูกเอง ปลาก็หาในห้วย ไม่ได้ซื้ออะไร นอกจากค่ามอเตอร์ไซค์ ลงมาหาหมอ ขึ้นมานิดหน่อย จาก 30 บาท เป็น 40 บาท ”
“ ดีเน๊อะ หมอนะ ข้าวสาร แต่ก่อนหมอซื้อถุงละ 105 บาท ตอนนี้ ถุงละ 220 บาทแน่ะ ถุง 5 กิโลนะ น้ำมันรถก็แพ๊ง แพง ”

“ โอ๊ะ...สงสารหมอแต๊ เอาอย่างนี้หมอ หมอได้ขึ้นบนดอยมั้ยช่วงนี้ หมอเอารถใหญ่ขึ้นไป ไปบ้านข้าเจ้า ข้าเจ้าจะเอาข้าวปั๋นให้หมอมากิ๋น”

หมอจึงวางคีมที่กำลังจะเตรียมถอนฟันลง ยกมือพนมและแหงนหน้าขึ้นมองรูปพระเจ้าอยู่หัวในปฏิทินบนหลังตู้เย็นด้วยดวงตาที่เริ่มชื้นไปด้วยน้ำใสๆ นี่ไง เศรษฐกิจพอเพียงที่เกินพอจนเหลือแบ่งปัน แล้วหันมาไหว้คนไข้ และกล่าวว่า “ ขอบคุณมากค่ะ ขอบคุณจริงๆ ทำไมใจดีจังเลย วันหลังหมอว่างหมอจะไปเที่ยวที่บ้านนะ ชารึยังคะ ”

คนไข้พยักหน้า “ ชาแล้วเจ้า ” มือที่บิดคีมถอนฟัน นำฟันออกมาอย่างนุ่มนวล แต่ก็คงน้อยกว่าความซาบซึ้ง และสิ่งดีๆที่หมอได้รับในวันนี้ที่ทำให้หมอภูมิใจและพอใจที่จะเป็นหมอฟันบ้านนอกต่อไปอย่างมีความสุข แม้จะไม่ได้มีโอกาสไปเยี่ยมที่บ้านตามคำเชิญชวน แต่คำพูดของเธอผู้นั้นก็ได้หัวใจหมอพองโตตลอดไป


ญาติฉัน
วิมลพรรณ ปีตธวัชชัย ที่ปรึกษากองบรรณาธิการโพสต์ทูเดย์ หนึ่งในผู้สื่อข่าวที่เคยมีโอกาสตามเสด็จฯพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวไปทรงเยี่ยมราษฎร เล่าความประทับใจเรื่องหนึ่งว่า ผู้ที่มีโอกาสได้ตามเสด็จพระบาทสมเด็จพระ-เจ้าอยู่หัวไปเยี่ยมราษฎรและติดตามความคืบหน้าของโครงการพระราชดำริ ที่ อ.ตันหยงมัส จ.นราธิวาส คราวหนึ่งเล่าว่า พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวรับสั่งกับราษฎรที่เคยพระราชทานวัวให้ไปเลี้ยงว่า “ วัวที่ให้มา 3 ตัว เมื่อปีที่แล้ว ปีนี้ทำไมเหลือแค่ 2 ตัว ” ราษฎรก็กราบทูลว่า “ วัวอีกตัวสวรรคตไปแล้ว ” พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวทรงแย้มพระสรวล แต่สมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี ซึ่งตามเสด็จฯ ด้วย และประทับยืนอยู่ข้างหลังกับข้าราชบริพารและผู้ตามเสด็จฯ ก็หันมารับสั่งกับผู้ที่อยู่ข้างๆพระองค์ว่า “ วัวตัวนั้นมันญาติฉัน ”
( จากหนังสือพิมพ์โพสต์ทูเดย์ )