เรื่องเริ่มที่ว่าคุณพี่พยาบาลเยี่ยมบ้านมืออาชีพระดับมีรางวัลรับประกัน เค้าชวนเราไปเยี่ยมบ้านสาว สาว สาว (ครอบครัวนี้ใครมาอำเภอนี้ ต้องไปเยี่ยมชมเสมอๆ คุณยายแม่ของคนทั้งบ้านบอกว่า มีคนมาถ่ายไปออกทีวีเรื่อยแหละ ถ่ายรูปด้วย ยายไม่เคยได้สักใบ – ยายคะ เดี๋ยวหนูเอามาให้นะคะ สัญญา) บ้านนี้จะมีคุณยายอายุแปดสิบ เป็นคุณแม่ของ 2 สาวปกติที่ทำงานได้ และ 3 สาว พิเศษ ที่พิการในรูปแบบต่างๆกันไป 2 สาว เดินไม่ได้ อีก 1 สาว ก็คุยไม่ค่อยจะรู้เรื่องกัน จะมีคนที่สบายดีอยู่ 1 คน เคยมารพ.ด้วย อาการhyperventilationบ่อยซะจนต้องออกเยี่ยมบ้านแล้วมาพบกับสาวๆที่เหลือ
..พี่เค้าบอกว่า คนไข้ที่เราจะมาเยี่ยมวันนี้บางครั้งนั่งคุยอยู่ดีๆก็เอ้า... เฮ้ย ....มึงมาด้วยเหรอ คิดไปคิดมา เราจะคุยกันรู้เรื่องไหมเนี่ย เพราะโจทย์ที่เราได้รับคือ หมอคะ คนไข้แปรงฟันไม่ได้ค่ะ ปวดฟัน บ้วนน้ำแล้วกลืนเข้าไปเลย (คนไข้คนนี้เป็นลูกสาวคนเล็กที่ปัญญาอ่อน) อืม...อึ้งรับประทานไป 30 วิ ....ได้ค่ะ งั้นไว้ไปวันศุกร์นะคะ บ่ายโมงเจอกัน เดี๋ยวขอไปคิดก่อนว่าจะเริ่มตรงไหนดี ต้องเอาอะไรไปบ้าง
แล้วจะให้แปรงฟันได้ไงเนี่ย - ยังดีนะ มือยังไม่พิการ มิฉะนั้นคงได้รังสรรค์แปรงด้ามสะบึมไปให้แน่ๆ ตกปากรับคำไปแล้ว ก็เดินกลับไปที่ฝ่ายชวนแมวเหมียว(ทันติบาล นามสมมติ) ไปถ่ายรูปด้วยว่าแต่..เราจะทำไงให้เค้าแปรงฟันได้เนี่ย จะไปอีกไม่กี่วัน ว่าแล้วก็นั่งช่วยกันคิด เออ..เอาแปรงไปนี่แหละ หมดโหลเลย ยาสีฟันด้วย รูปด้วย สติกเกอร์ด้วย พร้อมกระเป๋าโครงการ 1ใบ ..และแล้ว วันศุกร์ก็มาถึง – หมอคะเดี๋ยวช่อง 7 จะไปด้วยนะคะ อ้าวววว ซะงั้นนน รีบกลับไปเติมหน้าทาปากอย่างเร่งด่วน ทำไมไม่บอกกันก่อนเนี่ยจะได้ไปทำผม ยกหน้า ฉีดโบทอกซ์ซะด้วยเลยจะได้งามๆ
บ่ายสอง..เวลาที่รอคอยก็มาถึง– อากาศยังร้อนจนแสบตัว (นี่โลกมันร้อนขึ้นหรือเรามัวแต่นั่งในห้องแอร์ไม่เคยออกแดดเวลานี้) เราทั้งหมด 7 คนเข้ามานั่งบนบ้าน คุยไป ทีวีก็ถ่ายไป น้องฝ่ายกายภาพ เอาตุ๊กตาสีขาวนุ่มมาฝาก พร้อมนั่งคุยกันไป สนุกดีหัวเราะตลอด ที่ขำเนี่ย ขำตัวเองที่ฟังเค้าไม่รู้เรื่องแต่ยังคุยกันอย่างสนุกสนาน สักพักเรามีของเล่นใหม่มาฝากอีก นั่นคือวิทยุ “ อยากได้มานานแล้วเพราะเครื่องเก่าพัง ”
พี่พยาบาลบอกว่าต้องให้หมอตรวจฟันก่อนนะเพราะคราวก่อนที่มาปวดฟัน ผลการตรวจพบว่า อืม..พอใช้ได้ ถ้าเค้ายอมไปโรงพยาบาลจะดีมาก จะรักษาให้เกลี้ยงเลยแต่ข้อจำกัดคือเค้าไม่ไป เคยไปครั้งหนึ่ง นานมาแล้ว ไม่ยอมถอนฟัน – ตอนนี้ฟันหลุดหายไปแล้ว คราวก่อนที่น้องทันตาฯมาเยี่ยมก็ไม่ยอมถอน เอายาไปกินแทน ไม่เป็นไร .... นี่เป็นครั้งแรกที่เราภาวนาให้ฟันคนไข้หลุดไปหมดๆปากเสียทีจะได้ไม่ต้องปวดกันอีก
พอตรวจเสร็จเราก็ย้ายสังขารกันลงมาข้างล่างมาที่โอ่งน้ำหน้าบ้านเตรียมแปรงสีฟัน ให้ลองแปรงเปล่าๆ เฮ้ยยยยย ทำได้ horizontal scrub ตามฉันทลักษณ์ทุกประการถึงแม้จะดูเก้ๆกังๆก็ตาม แปรงได้สักพักจึงค่อยเอายาสีฟันใส่เท่าเมล็ดข้าวโพด แปรงอยู่ประมาณสัก 2 นาทีแล้วยังไม่มีทีท่าว่าจะเลิกรา คนไข้ดูเหนื่อย แปรงแล้วหยุดเป็นพักๆ สงสัยว่าอาการโรคหัวใจจะกำเริบหรือเปล่า ถ้าแปรงฟันแล้วคนไข้หัวใจหยุดเต้นแล้วเราจะต้องCPRกันทั้งฟองๆอย่างนี้เลยหรือ ว่าแล้วเราจึงต้องช่วยกันเอาแปรงออกจากปากพร้อมแนะนำว่าอย่าแปรงนานเกิน อย่าแปรงแรงเกินเดี๋ยวเลือดออกนะ ถ้าเหนื่อยแล้วต้องหยุด จึงได้เลิกแปรงฟันแล้วล้างแปรงสีฟันอย่างสะอาด เก็บแปรงสีฟันไว้อย่างดีในตะกร้าใกล้โอ่งน้ำนั่นแหละ
จบการสอนแปรงฟัน ไปยืนฟังคนไข้เล่าเรื่องปวดหัว เหนื่อย ร้อน อะไรไปตามเรื่องอยู่สักพักใหญ่ พร้อมกับถ่ายรูปบริเวณรอบๆบ้านที่อยู่ ปีนี้ดีขึ้น บ้านต่อเติมไปเยอะขึ้น ห้องน้ำมีสังกะสีกั้นแล้วเมื่อก่อนเป็นผ้ากั้นไว้ ของที่ขายมีเยอะขึ้น วันนี้คนในบ้านมีความสุขมากขึ้น เพราะไม่ต้องป่วยแล้วไปโรงพยาบาลยามค่ำคืน มีข้าวปลากินครบทุกมื้อ มีบ้านที่สะอาดขึ้น มีประชาคมคอยช่วยเหลือ
หลังจากภารกิจเสร็จสิ้น เรากลับโรงพยาบาลพร้อมทั้งคำถามในใจว่า คนไข้จะแปรงฟันได้เองตลอดไปไหม โปรดติดตามตอนต่อไป (เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ เพราะยังมีบ้านอีกหลายหลังที่พยาบาลต้องออกเยี่ยมค่ะ) ใครเคยไปเยี่ยมบ้านก็จะทราบว่างานเยี่ยมบ้านเป็นความสุขอีกแบบหนึ่งที่เราจะมอบให้คนไข้และตัวเองได้นะคะ ถ้าใครชวนเยี่ยมบ้าน อย่าปฏิเสธ – ลองไปดูสักครั้งแล้วจะติดใจ
สุดท้ายนี้ขอขอบคุณเจ้าหน้าที่ฝ่ายทันตสาธารณสุข และผู้เกี่ยวข้องในงานเยี่ยมบ้านรพ.ภาชี ทุกท่านค่ะ
0 ความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น