คุณครู...หมูทุบ

คุณครู...หมูทุบ โดย ทพ. สุชาติ เขม้นเขตรการ
ทันตแพทย์ปฏิบัติการ ประจำศูนย์มะเร็ง อุดรธานี

ถ้าผมเป็นคนสกลนครคงไม่ตื่นเต้นแบบนี้ที่จะได้มีโอกาสลิ้มรสหมูทุบขึ้นชื่อของจังหวัดสกลนคร แต่ผมไม่ใช่… ทันตแพทย์หน้ามนจบใหม่จากแดนสะตอ เพิ่งได้เดินทางมารับตำแหน่ง ณ ศูนย์มะเร็งอุดรธานี เพิ่งได้พบเจอกับสิ่งแปลกใหม่มากมาย และรอคอยการเดินทางมาของหมูทุบจากคุณครูผู้มีไมตรีจิต แต่ทว่าการเดินทางของหมูทุบซึ่งมีคุณครูเป็นผู้นำทางนั้นคงไม่เกิดขึ้น และคงไม่มีวันเกิดขึ้นได้อย่างแน่นอน
เป็นประจำของวันพฤหัสบดีที่ผู้ป่วยที่ได้รับการรักษาด้วยการฉายแสงบริเวณศีรษะและลำคอจากหอผู้ป่วยพิเศษจะต้องเดินทางมาเข้ารับการตรวจสุขภาพช่องปากประจำสัปดาห์ หญิงวัยกลางคน รูปร่างจ้ำม่ำ สรีระสาวไทยไซส์ XL มีหลักฐานที่แสดงถึงการแผดเผาของรังสีที่ใช้รักษาบริเวณคอด้านหน้าเป็นวงกว้าง แสดงสีหน้าที่เหมือนกับว่าเพิ่งกินของที่เผ็ดที่สุดในชีวิตมา นั่งบนรถเข็นผู้ป่วย ที่ถูกชายนิรนามเข็นมาส่งไว้เพียงลำพังหน้าคลินิกทันตกรรม ผมเริ่มทักทายผู้ป่วยด้วยความ สดชื่นเพื่อหวังที่จะให้ผู้ป่วยสดชื่นตามไป แล้วก็เป็นผล จากสีหน้าที่ไม่สู้ดีนัก ก็มีรอยยิ้มเกิดขึ้นบนใบหน้าของเธอ ผมและพี่ผู้ช่วยสุดสวยก็ได้ช่วยกันพยุงผู้ซึ่งถูกเรียกว่า คนไข้ นั้นเข้ามานั่งยังเก้าอี้ทำฟัน การเริ่มบทสนทนาของเราก็เป็นบทสนทนาที่ผมนิยมใช้กับคนไข้กลุ่มนี้เป็นประจำ ที่มักจะถามถึงสารทุกข์สุกดิบของคนไข้ และอาการสำคัญทางทันตกรรมที่เกี่ยวข้อง ไม่ว่าจะเป็นอาการแสบปาก การดูแลทำความสะอาดช่องปาก เป็นต้น เมื่อข้อมูลการรักษาที่ผมต้องการได้มาจนครบ ผมก็เริ่มชวนผู้ป่วยออกนอกช่องปาก สนทนาสัพเพเหระไปเรื่อย จนได้ทราบว่าคนไข้นั้นดำรงตำแหน่งเป็นถึงแม่พิมพ์ของชาติ
คุณครูสอนนักเรียนอยู่ ณ โรงเรียนแห่งหนึ่งในจังหวัดสกลนคร และด้วยจิตวิญญาณของความเป็นครู เชื่อมั้ยครับช่วงที่ผู้ป่วยได้รับอนุญาตกลับไปพักที่บ้านนั้น คุณครูบอกว่ายังไปสอนนักเรียนอยู่ เพราะครูเป็นห่วงนักเรียนมาก ไม่อยากทิ้งนักเรียนไปนานๆ ทั้งๆที่อาการแสบปากของคุณครูทำให้คุณครูไม่สามารถออกเสียงได้ชัดเจน (ขนาดผมฟังที่คุณครูพูดบางคำยังไม่เข้าใจ) ผมรู้สึกซาบซึ้งและรู้สึกดีใจแทนนักเรียนของคุณครู และดีใจแทนประเทศไทยที่ยังคงมีครูที่ประเสริฐได้ถึงเพียงนี้
คุณครูยังมีความหวังและแสดงความหวังออกมาได้อย่างสดใสและเปี่ยมไปด้วยความสุขว่าจะมีโอกาสหายจากโรคร้ายดังกล่าว ยังมีการแอบเปรยให้ผมฟังว่าตอนนี้น้ำหนักลดลงไปมาก ดูท่าแล้วคงจะต้องยกตู้เสื้อผ้าเก่าไปทิ้งแล้วตัดชุดใหม่ ให้รับกับหุ่นอันเพรียวบางที่กำลังเกิดขึ้นอย่างที่ไม่สามารถยั้งได้ น่ารักมั้ยครับครูของผม ไม่เพียงแต่ที่ผมจะได้ซักประวัติคุณครูเท่านั้น ถึงตาที่คุณครูจะได้ซักไซ้ไล่เรียงเกี่ยวกับชีวประวัติอย่างย่อของผมบ้าง ในทันใดนั้นที่คุณครูได้ทราบว่าผมเป็นคนต่างถิ่น พลัดพรากจากบ้านเกิดอันเป็นที่รักยิ่งมา คุณครูก็แสดงท่าทางสงสารผมอยู่ไม่น้อย และในที่สุด “หมูทุบ” ของดีของดังเมืองสกลนครก็กำลังจะตกเป็นของผม เมื่อคุณครูออกปากที่จะนำหมูทุบที่คุณครูชื่นชอบว่าเป็นของอร่อยประจำจังหวัดสกลนครมาฝากในคราวถัดไปที่จะได้เจอกัน ส่วนตัวผมเองก็เคยกินแต่เพียงก๋วยเตี๋ยวหมูทุบ แล้วมันอันเดียวกันหรือเปล่านะ จึงได้สอบถามลักษณะของหมูทุบที่ว่าเพิ่มเติม จนได้ทราบว่าไม่เหมือนที่อยู่ในก๋วยเตี๋ยวที่ผมเคยกิน แต่อย่างไรก็ตามผมก็คงจะได้ลิ้มลองหมูทุบที่ว่านั้นเร็วๆนี้

เจ็ดวันแห่งการรอคอยการเดินทางมาของหมูทุบก็มาถึง มาถึงตอนที่ได้ทราบว่าหมูทุบไม่มีโอกาสจะได้เดินทางมาถึง เนื่องจากคุณครูผู้น่ารักนั้นได้เดินทางไปยังสรวงสวรรค์เสียแล้ว ความรู้สึกใจหายเกิดขึ้นอย่างไม่รู้ตัว ได้แต่หวังและอธิษฐานให้คุณครูไปสู่สุคติ เกิดในภพชาติที่ดี มีความสุขในทุกทุกที่ที่คุณครูได้ไปเยือน แล้วผมจะทำบุญแล้วอุทิศส่วนบุญส่วนกุศลไปให้คุณครูนะครับ ถึงแม้ว่าผมจะไม่ได้ทานหมูทุบของคุณครู แต่คุณครูทราบหรือไม่ครับว่าน้ำใจและความเมตตาของคุณครูที่มีให้ผมนั้นยิ่งใหญ่ ไม่สามารถประเมินค่าเทียบเคียงกับหมูทุบได้เลยครับ ไม่ว่าจะเป็นเพราะคุณครูใจดีจะซื้อของมาฝากผม ไม่ว่าจะเป็นกำลังใจและความเข้มแข็งที่ดีเยี่ยมของคุณครูที่จะสู้กับโรคร้าย ไม่ว่าจะเป็นลมหายใจเข้าออกของความเป็นครู ไม่ว่าจะเป็นเพราะอะไรก็ตาม คุณครูทัศนีพรก็ยังคงอยู่ในความทรงจำของผมตลอดไป